Povest

"Xeberinfo.com": (Ardı)

   Qadın da öz oğlunu fikirləşirdi. Oğlunun gələcək həyatı indidən göz önündə canlanırdı. Gələcərdə Nərimanı perspektivli işlərdə çalışan görürdü. “Onun kimdən nəyi əksikdi?”. Bu barədə fikirləşirdi.

   Nəriman isə öz aləmində idi.O da ali təhsil almaq istəyirdi. Dostlarından fərqlənməli idi.

   Nəriman ahtıq hər şeyi göz önünə almışdı.Təhsilin çətinliyini də bilirdi. Ancaq ali təhsil alacağını yəqinləşdirmişdi. Qərarı qəti idi. Onu xəyaldan anasının səsi ayırdı

-         Nə fikirə genmisən?

-         Heç.

-         Yenə də?

-         Qərarım qətidir.Oxuyacağam.

Ana oğlunun bu qərarını alqışladı. “ Sağ ol oğlum.Başımı uca

  endin.

     Beləcə bir neçə müddət ötdü. Oğlu sənədlərini hazırlamağa başladı. İmtahanlara da səylə hazırlaşırdı.

    Qadın heş nə demirdi.” Deməli oxuyacaqsan...” Yalnız bunu söylədi.

-         Sənə uğurlar.

   İmtahan günü çatdı ana ilə bala imtahan veriləcər məktəbə yollandılar. Az sonra  imtahan başlandı. Nəriman da suallara cavab verirdi. 2 saatdan sonra o çölə çıxdı. Hər kəs onu əhatəyə aldı.

   -Necə oldu?

   -Yaxşıdırmı?

   Suallar onun üstünə yağış kimi yağdırıldı.

     Gənc həmin suallara təmkinlə cavab verirdi.

-         Asan oldu. Çox sıxmırlar. Bildiyim suallar idi.

    Nəhayət onlar doğma kəndlərinə, doğma evlərinə gəldilər. Hər ikisi həyacanlı idi. Bu hiss onları tərk etməmişdi. Hərə oz aləminə qapıldı.

    Həmib gün ana oğlu ilə şəhərə gəlmişdi. Həmin vaxt kəsiyində məntəqədə xeyli adamın olduğunu gördülər. Hamı cavab gözləyirdi. Nəhayət içəridən bir nəfər çıxdı, dedi:

-         Hamı növbəyə dursun, çavablar çıxıb.

Az keçmiş böyük bir növbə yarandı. Cavablar oxunmağa başlandı.

   Kimi dilxor halda qalmış bir kənara çəkilir, kim isə sevinirdi. Nəhayət növbə Nərimana da çatdı. Qəbul olunmuşdu.

     Ana bala sevincək halda kəndə qayıdırdılar. Hər ikisinin üzündən bəxtəvərlik yağırdi. Kəndə catanacan tanış adama rast gəlmədilər.

    Səhər açılmışdı. Nəriman kənd arası yolla məktəbə gedirdi. Bu an arxadan kimsə onu çağırdı. Dönüb baxanda uşaqlıq dostu Həmidi gördü. Görüşüb hal- əhval tutdular.

-         Cavab gözləyirdin nə oldu?- deyə Həmid soruşdu.

-         Yaxşı oldu qəbul olunmuşam.

-         Nə danışırsan ?!

Həmid çox sevindi.

-         O zaman axşam yığışaqmı?

-         Necə istəyirsən.

Dostlar axşam görüşəcəklərini bildirib ayrıldılar. Nəriman evlərinə

yollandı. Anası onu gözləyirdi.

    Axşam dostlar yığışdılar. Hər biri sevinirdi. Çünki dostlarının şad günündə iştirak edəcəkdilər. Hamı Nərimanın başına toplaşmışdı. Kimsə təklif etdi ki, kafeyə getsinlər. Kafeyə yola düşdülər.

       Kafedə müxəlif təbriklər səsləndi. Axşamacan bunu qeyd etdilər. Axşam hərə öz evinə dağıldı...

      ... Nəriman sənədlərini daxil olduğu ali məktəbə verəcəkdi. Bunun üçün şəhərə getməli idi.

    Onlar imtahanın nəticəsini gözləyirdilər. Hər zaman hər kəsdən xəbər tuturdular bu barədə.

      Dostları indi də Nərimanın işinin nəticəsini gözləməli idilər. Çünki onunla fəxr edəcəkdilər.

   Axşam düşdü. Dostlar kafeyə yollandılar. Çünki Nərimanın nəticəsi müsbət idi, yəni Universitetə qəbul olunmuşdu. Onu qeyd edəcəkdilər.

     Onlar bunu qeyd etdilər. Hər birinin ürəyində fərəh hissi var idi. Eyni həyacanı hər biri keçirirdi.

      Nəhayət Nəriman Həcərlə tanış olduğunu anasına deməyi qərara aldı. Bu barədə onunla söhbət edəcəkdi. Bunun üçün xeyli fikirləşdi. Çox götür qoy etdi. Nəhayət bir gün anası ilə söhbət etmək qərarına gəldi. Hər şeyi əvvəldən axıra qədər danışdı. Ana balasına diqqətlə və aramla qulaq asırdı. Dedi:

-         Bala, özünü darıxdırma. Dərslərinə fikir ver. Qaldı ki, o qız, o

barəfə fikrimi sonra deyərəm. Razısan?

-         Mən razı.

Ana ilə bala razılığa gəldilər. Nəriman mənən razılaşdı.

Azər Qaraqoyunlu

Ardı var....