Povest

"Xeberinfo.com": (Ardı)

Nadir susdu.Heç nə demədi....

    Vurulmusan?

    Bəli....

Nəriman heç nə demir, susurdu.Nəyi isə düşündü. Sakitlik vardı. Heç biri heç nə demədi. O, fikirli idi. Dinmirdi..... Nadir susurdu.Hələ də dostuna heç nə demirdi. Kədərlənirdi. Çox fikirliydi. Aradan xeyli keçmişdi. Hələ də susurdular. Hər iki dost baxışdı. Hərə öz aləminə qapılırdı.

<  Yaxşı qızmı?

<! Çox yaxşı...

<  Hə....

<  O zaman oldu. Çox yaxşı...

Nəriman durub çıxdı. O, uzaqlaşdı....

            Aradan iki gün keçmişdi.Yenə də, universitetdə dərs günü başlamışdı. Hamı gəlmişdi. Qələbəlik vardı.

            Həcərlə Nəzrin dərsə gəlmişdi. Yenə də birlikdəydilər. Onlar da gəlib qələbəliyə qoşuldular.

<!Necəsiniz?

<!Əla....

Nəriman da, onların yanına gəldi. Dayandı. Sakitlik yarandı. Heç biri dinmədi. Bir saat keçmişdi.Heç bir söz deyilmirdi. Dostlar baxışdılar. Hərə öz aləmində idi.

<! Əla olar....

<! Olar.....

Nəriman salamlaşdı. Hal-əhval tutdu. Həcər də, susurdu. Daha heç bir söz, heç bir kəlmə demirdi. Dinmədi.Heç bir söz demədi.

Sakitlik oldu. Susdular.

Heç kəs dinmədi. Susdular.....

<! Adın?

<  Həcər...

Hər ikisi susdu. Nədənsə heç biri heç nə demədi. Sakitlik vardı.Hər yanda bu hiss olundu.

<! Nəsə var?

<! Xeyr...

Həcər Nərimana diqqətlə baxdı. Nədənsə susdu.

<! Dostluq edəkmi?

<! Bəli,bəli.

Həcər razılaşdı. Razılıgını bildirdi..... Susdu. Razılıq etdi. Sakitlik idi. Hər ikisi baxışdı.

            Aradan xeyli keşmişdi. Hər ikisi sevinirdi. Tanış oldular. Daima birgə idilər.... Hər ikisi bu yoldaşlıqdan razı idilər. Mehribanlaşdılar.

            Həcər Nərimana vurulduğunu anlamışdı..... Onlar arasında qarşılıqlı sevgi, ülvi duyğular yaranmışdı. Biri-birini sevirdilər. Mehriban idilər. Çox yaxşı idilər.

            Həcər artıq fikrini iki hissəyə ayırmışdı. Bir hissə oxumaq, digər hissə saf duyğular. O, şad-xürrəm idi.

            Anaxanım xala kənddə idi. Kənddə yaşayırdı. Hələ də qızı ilə fəxr edirdi. Hamı onu barmaqla göstərirdi.

Anaxanıma halaldır. Qızı ilk qaranquş tək ali məktəbə daxil olub....

Ana bunu eşidirdi. Duyurdu. Qızı ilə fəxr edir, fərəhlənirdi.

Hələ ki, xəbər arayırdı. Bunu gözləyirdi. Gözləntiləri əbəs deyildi. Çünki,ana qızına inanırdı. “Təki xəbər gəlsin”.... Bunu tez-tez fikirləşirdi. Ana çox sevinirdi. Lakin indi qızından xəbər tutmalıydı.

Ardı var...  

Azər Qaraqoyunlu