Povest

"Xeberinfo.com":(Ardı)

Çünki  qızı ilk qaranquş idi ki,ali məktəbdə oxuyurdu.Bu,ana qəlbini fəxarət hissi ilə doldurmuşdu.Artıq hamı ona hörmət edirdi,hətta qibtə hissi ilə baxanlar da var idi.Deyirdilər:

-Heç olmasa ondan nümunə götürün.Tək başına övladına ali təhsil verir.

     Bu fikirlər içərisində nə vaxt mağazaya çatdığını  bilmədi.Satıcı oğlanın səsi onu xəyaldan ayırdı.

-Salam xala,necəsiniz?

-Sağ ol,ay bala.

-Həcərdən nə xəbər var?

-Zəng vurmuşdu,yaxşıdı.

-Nəsə lazımdı?

-Çörək və sirab.

    Ana aldıqlarını götürüb mağazadan çıxdı.Yol boyu xəyala dalaraq həyatında hər şeyin yaxşılığa doğru dəyişəcəyini düşünürdü. Buna ehtiyac duyurdu.... Daxilən narahatlıq keçirirdi. Ancaq bunu hiss etdirərək, düşməni sevindirmək istəmirdi. Aradan xeyli keçdi. Sakit olmuşdu ana. Susurdu. Daha heç nə demirdi.

         Kənd qələbəlik içərisində idi. Hər kəs öz işinin qulpundan yapışmışdı. Anaxanım xala içərisinə çıxdı. Mağazaya çörək  almağa gedəcəkdi. Tək idi. Yenə də, qızının xəyalı ilə yaşayırdı.

    Salam.....

Yolda onunla rastlaşanlar ona salam verib ötürdülər.

Ana sevinirdi. Olduqca şad idi... Dinmədi. Hər kəsin salamını alıb keçirdi. Yavaş-yavaş irəliləyirdi. Sakit idi. Öz aləminə qapılmışdı.... Anaxanım xala çox sevinirdi. Şad idi. O, susdu. Dinmədi. Qadın fikirli idi. Susurdu. Heç nə demədi. Yoluna davam edirdi.

<! Yaxşı anadır....

<! Mehriban.....

O, bunu eşidirdi. Qızıyla fəxr edirdi. Anaxanım xala şad idi. Sevindi. Susdu. Dinmədi.         

         Anaxanım xala Həcər üçün darıxmışdı.Qızından ötrü burnunun ucu göynəyir, darıxırdı. Qadın həmin fikirlər əlində qalırdı. Qızından xəbər gözləyirdi. Nəyi isə fikirləşirdi....

         Ana hələ də, hər şeyin yaxşı olacağına inanırdı.O, çox fikirli idi. O indi qızının yanında olmalı idi. Onunla bu həyatda birgə addımlayacaqdı. Bu onun ürəyindən keçən və daim yaşayan arzu idi.

         Həcər bu zaman Nərimanla birgə idi. Şəhərdəki parkda oturmuşdular.

Yər ikisi bəxtəvərliklə gülümsünürdü. Lakin qızın ürəyində nə isə narahatlıq var idi.

    Nə olub sənə?

- Qız cavab vermədi.

   - Nə isə narahatam. Nə vaxt elçi gələcək?

   -Yəqin ki, yaxın vatlarda.

   - Həyatımız dəyişəcəkmi?

   -Yaxşı olar.

     Nəriman bunu desə də narahat idi. Həyacan onu bürümüşdü.

     Həcər dərslərinə davam edirdi. Fikri oxumaq idi. Dərslərini bitirərər yazşı mütəxəsis olmağı arzulayırdı.

   Qızın fikri başqa yerdə idi...

    Kənddə hər kəs öz işini görürdü.Ana da öz evinə çəkilmişdi.Xəyalında ötən günlər canlanırdı.Bu an qapının döyüldüyünü eşitdi.Gələn qonşu Xədicə idi.

    -Salam,ay qonşu.

    -Salam,xala,gəl.

    Üzbəüz əyləşdilər.

   -Qızdan nə xəbər var?

   -Yaxşıdı.

    Xeyli söhbət etdikdən sonra qonşu getdi.

    Nərimanın əslən  Bakı kəndindən  idi.Kənddəki birmərtəbəli evdə anası Qəmərlə birgə yaşayırdı.Ana övladını tək böyütmüşdü.Həyatda ən böyük arzusu oğlunu xoşbəxt görmək idi. 

Lakin anası fikrindən çıxmırdı. Fikri onun yanında qalmışdı. Gələcəkdə anasına necə kömək edəcəyinin düşünürdü.

Ardı var...