Yaşam diləyi

Povest

"Xeberinfo.com": (Ardı)

Anaxanım xala öz qonaqlarını gözləyirdi İntizardaydı Görəsən onlar necə oldular.Bu barədə fikirləşirdi hələ ki gözləməkdə idi. Qadın fikirləşirdi dinmədi hələ gözlədi Həyəcan kecirirdi.

Qadın öz övladının gələcəyini fikirləşirdi. Lakin bir qərara gələ bilmirdi. Həyəcan hissi qadını bürüyürdü. Öz övladi göz görəgörə əriyəcəkdi. Ana bunu özünə dərd edirdi.

Anaxanım xalanın dərdi başqa idi. Qızı ananın fikrindən çıxmırdı. Qızı üçün qorxurdu. Həyəçan onu da sıxırdı lakin dinmirdi. Sussa da boğulmayan həyəçanı daxildə idi. Sakit ola bilmirdi daim fikir çəkirdi. Qorxurdu lakin bunu biruzə vermirdi.

Ana fikirli vədüşüncəli idi Narahat olurdu Hələ çox işlər baş verəcəkdi .Dinməyib susurdu .QADİN nəsə etməliydi.Lakin .bunu necə edəcəyini bilmirdi

Nəriman Həcərlə görüşməyə ehtiyac duyurdu Kənddə eşitdiklərini deyəcəkdi Buna hazır sayırdı özünü Hələ gözləyirdi

Bir qədər sonra Nəriman Həcəri görüşə çağırdı. Onlar görüşdülər hal əhval tutdular. Ani sakitlik yaranmışdı heç biri dinmədi. Xeyli vaxt susub qaldılar Həcər təəccüblənirdi. Nədeyəcəyini necə deyəcəyini yəqinləşdirə bilmir susaraq qarşısındakə mərd görkəmli gəncə diqqətlə baxirdi. Lakin heş nə deyə bilmirdi. Aradan bir qədər vaxt ötmüşdü

-Yəqin niyə çağırıldığını bilirsən...

-Xeyr

-Niyə

-ELƏ BELƏ

Nəriman heç nə deyə bilmədi və susmağı üstün tutdu. Qiz da həmçinin heçnə deməyib susurdu. Araya sakitlik çökdü nəhayət Nəriman sükutu pozdu.

-Biz ayrılmalı

-Necə

-Bu ayrılıq labüddür .

Həcər bunu gözləməzdi

-Deyəsən bizimki tutmayacaq..

-Doğru... Düz bilmisən

Həcər yerindəcə quruyub qaldı Bir an donuxdu Ani qərar verərək özünü qarşıdan sürətlə gələn minik maşınının altına atdı Daha bir an keçdi Yolu qan bürüdü Qız çapalamağa başladı Hamı hadisə yerinə cəmləşdi

-NƏ oluuuuub .

-Nə baş verib

Həmin suallar toplaşanları nigaran qoymuşdu Hər kəs narahat idi

-CAN

Fağir

Həcəri qan aparırdı Vəziyyətdurmadan pisləşirdi

Nəriman tez uzaqlaşdı Kimsənin gözünə görünmədi Yəni Həcəri –sevdiyini tək qoydu Ətrafdakılar qızı xəstəxanaya çatdırdılar

Anaxanım xalanın hec nədən xəbəri yox idi Qadın öz doğma kəndlərindəydi Fikirləşirdi Nədənsə qızı yadına düşürdü Ürəyinə pis-pis şeylər gəlirdi Qorxu cəkirdi Yuxusunu da qarışdırmışdı Qızı ilə əlaqə yaratmaq istəyirdi Narahatlığı keçmirdi Ana vurnuxurdu Narahat idi

Anaxanım xala qızını çox istəyirdi. Hər nazını çəkirdi. Elə indi də buna hazır idi Lakin qızının hal-hazırda xəstəxanada can verməsindən xəbəri yox idi. İndi bunun xeyri yox idi. Lakin qızını tez-tez yuxusunda görürdü . “Görəsən qızım haradadır”-dejə fikirləşirdi .Çox qorxurdu. Lakin narahatlığı daxildəydi .

Həmin gün ana xəstəxanaya gəlmişdi Qızını görərkən qorxmuşdu ,neyləyəcəyini düşünmüşdü

-Başıma nə bəla gəldi ay allah –deyə çığırmışdı .

Bəli ana qorxmuşdu.Həyəcana düşmüşdü .Fikir ananı çuğlamışdı .Nə baş verdiyini anadan gizli saxlamışdılar . Ana fikirli və düşüncəli idi. Qorxurdu.Xəstəxanadaydı. Xəbər gözləyirdi. .Hələ heç bir xəbər yox idi .Gözləyirdi .Ana həyəcanlı idi .Xəbər çıxmırdı. Ana indi həyəcan kecirirdi .Qəti sakit ola bilmirdi Fikir onu çuğlayırdı. Nə edəcəyi bilinmirdi

Qızı bu an can üstə idi. Lakin ananın bundan xəbəri yox idi .Ana həyəcanlanırdı. Çox həyəcan keçirdi. Fikir əlində qalırdı. Ana həkimi gözləyirdi. Ondan Həcəri soruşacaqdı. Qızı sarıdan narahat idi. Sanki Həcərə nəsə olacağını duyurdu. İndi ana qorxurdu Fikir onu çuğlayırdı Fikir onu aparmışdı Həkimdən hər şeyi öyrənəcəkdi Lakin bilmirdi ki qızının həyatı təhlükədədir. Həcər isə halsız vəziyyətdə qalmışdı.

Bir azdan ağ xalatlı həkim göründü. Anaxanım xala dərhal həkimə doğru qaçdı.

-Həkim mənə bir xəbər.....

Həkim

-Vəziyyət gərgindir –söylədi və uzaqlaşdı

Ana fikirli idi. Hələ də nəyəsə ümid edirdi. Qızının sağalmasını istəyirdi .Qəmgin sifəti vardı. Həkimin sözü onu qorxutmuşdu. Artıq son ümidi ölməkdə idi.

Elə bu an Həcərin qışqırtısı eşidildi.

-Ay allah kömək

Həmin səs hər tərəfə əks- səda verdi.

-Ay allah kömək

Hər kəs səs gələn tərəfə yüyürdü. Hamı qorxu işərisində idi. Ananın qorxusu şəkilməmişdi. Qızının öləcəyi onu qorxudurdu. Ana ağlayırdı

-Can bala

Həbib kənddə idi .O Həcərin başına gələn hadisəni eşitsə də buna reaksiya verməmişdi. Üstündən sakitcə və soyuqqanlıqla kemişdi. Sanki heç nə olmamışdı O yenə əvvəlki kimi yaşayırdı Yenə onun –bunun ardınca danışırdı lakin buna görə cəza almamışdı. Nəhayət bir gün yenə Həcər yadına düşdü. Böhtanları davam etdirmək istədi. Buna qəti qərar verdi. İlk əvvəl nədən və necə başlayacağını fikirləşdi qəti qərar verdi.

-O gəzəyən şıxıb

Həmin şaiyə ildırım surətiyləkəndə yayıldı. Buna inananlar da inanmayanlar da oldu.

Həcər xəstəxanada idi. Vəziyyəti getdikcə ağırlaşırdı. Qızının yanında olan ananın şayələrdən xəbəri yox idi. Oindi qızının yaxşı olmasını istəyirdi. Ancaq bu mümkün olmayacaq dərəcədə idi. Fikir Anaxanım xalanı bürümüşdü.

Həcər yaşamaq arzusundaydı. Ancaq bu arzu olaraq qalırdı. Anaxanım xala Həcərin başından ayrılmamışdı. Hamı ondakı dəyanətə məətəl qalmışdı.

-Necə fəqirdir

Belə sözləri çox eşidirdi. Lakin ana dözürdü. İndi heç nə bilmirdi Həcərin halı ağırlaşırdı. Yaşamaq ümidi ölürdü. Bu son ümid yeri idi.

Nəhayət qızın son ümidi də ölürdü. Rəngi də ağardı Birdən bədəni əsməyə başladı. Son ümidi də yox oldu. Ana isə

-Yazıq bala –deyə fəryad etdi

Həbib bu zaman kənddə idi. Onun Həcərin ölümündən xəbəri yox idi. Rahatlıqla gəzirdi Birdən izləndiyini hiss etdi. Dönüb baxanda Nərimanı gördü .

-Dayan

Həbib dayandı

-Nə demisən

Həbib donuxdu. Nə deyəcəyini bilmədi.

-Əclaf

Tutuşdular bir an Nəriman yerə sərildi həmin an Həbib həbsə aparıldı.