"Xeberinfo.com": Şah  oğlu  şah  babam  Şah  İsmayıl  Xətainin  bizə   miras  qoyub  getdiyi  böyük  Azərbaycanımızın  münbit  torpaqlarını  ona-buna  satanların, pay- püş  edənlərin  yeddi  arxa   dönənlərinə  söydüyüm   bir  vaxtda  hərdən  onlara  "sağ  ol"  da deyirəm. Dəyərli  Ovucular  məni  bəzi- bəzi  dövlətlər, bəz- bəzi  siyasətçilər  kimi  ikiüzlülükdə  qınayarlar, mətbuata  çıxarılması  ədəbsiz  olan  söyüşlərlə  söyərlər. Amma  tələsməsinlər, səbirli, hövsələli  olsunlar. Görsünlər  mən  nələrdən  və  kimlərdən  danışıram.

      Bu  yaxınlarda  bir  Universitet  tələbəsi  məndən  soruşdu  ki, Şəmkirə  çatmamış  bir  rayon  var, baş  hərifi  "S" hərifi  ilə  başlayır, onun  adı  nədir? Dedim  Samux. Təəccübləndi. Dedi, "Mən  Saatlı  bilirdim". İki  əlli  onun  yox,  özümün  başıma  yekə  bir  qapaz  saldım. Ona  görə  öz  başıma  saldım  ki, onun  boyu  mənimkindən  uca  idi, əlim     çatmazdı.

  Heç  yadımdan  çıxmaz, 7-8   il  bundan  qabaq  bir  qəzetə  yazı  aparmışdım.Redaktor, təbii  ki,  baş  redaktor  yazıya  ötəri  göz  gəzdirib, imzama  baxdı. Şəmkirli  imzasını   görən  kimi  gülümsəyib: "Aşıq  Şəmşirin  yerlisisən  də" - deyə  soruşdu. "Yox, Aşıq  Şəmşir  Kəlbəcərli  olub, mən  isə  Şəmkirliyəm".Redaksiyadan  bayıra  çıxar- çıxmaz  yenə  başıma  iki  əlli  bir  qapaz  da  vurdum. Vurdum  ki, İlahi, qəzet  çıxaran (Allah  bilir  ildə  2-3 sayını  çıxara  bilir, ya  yox) ,50- 60  nəfərə  vəsiqə  verən (satan) baş  redaktoruma  bax. Allah  qoymasa  ziyalı  sayılır, adının  əvvəlinə  "müəllim"  kəlməsi  qoşulur.

  Hələ  bunlar  nədir  ki? Yazılası, oxunası  o  qədər  hadisələr  var  ki. Sadəcə tənbəllik  etməyib  yazmaq  və  bu  yazılanları  oxuyub  nəticə  çıxarmaq  lazımdı.

  Yenə  bir  nəfər  ali  təhsilli  və  imkanlı  iş  adamından  soruşdum: "Bu  yay  havalar  çox  isti  keçdi, yayı  Bakıda  bişdin, yoxsa  meşəli, bulaqlı, axar- baxarlı rayonlarımızdan  birində  dincəldin?" Qayıtdı  ki, "Yox  əşşi,nə  danışırsan, sağlığına  gözəl  bir  yerdə  dincəldim".

  Maraq  üçün  "Harada?" deyə  soruşdum. "Hacıqabulda", cavabını  verdi. Güldüm. Dedim, a  kişi, Hacıqabul  da  pis  yer  deyil, amma  ora  istidir  axı. Birdən  yeni  bir  şey  tapıbmış  kimi: "Ə,Hacıqabulda  yox  ey.Hacıkənddə" dedi.

 Bu  yerdə  başımı  rahat  buraxdım. Çünki  yazıq  başım  qapaz  vurulmaqdan  tamam  şişmişdi.

 Başqa  bir  misal. Ali  təhsilli  bir  inşaat  mühəndisi  Kür  çayının  Şəmkir  rayonu ərazisindən  keçməsinə  şübhəylə  yanaşır. Demək,  bu  inşaat  "mühəndis"i respublikanın  ən  böyük  çayının  ancaq  Salyandan ( arvadı  ordan  olmasaydı  onu  da  bilməzdi) keçdiyini  bilir. Bir  də  Kürün  orada  tez- tez  daşmasından  və televiziya  kanallarında   bu  xəbərin  mütamadi  göstərilməsindən  irəli  gəlir  yəqin.

  Azərbaycan  coğrafi  baxımdan  kiçik  ölkədir. Vur- tut  86,6  min  kvadrat  kilometr  ərazisi  var. Onun  da  23  ildir  ki, 20%  nankor  qonşularımız  tərəfindən işğal  edilib. Az  vaxt  ərzində  bu  başından  vurub  o  başından  çıxmaq  olar. Onu  da  yaxşı  tanımırıq. Oxumuşlar- tələbə, redaktor, iş  adamı, İnşaatçı- mühəndis Azərbaycanı  yaxşı  tanımırsa, onda  savadsız  heç  tanımaz. Məhz  elə  buna  görə mən  torpaqları  satanlara, pay- püş  edənlərə  "sağ  olun" deyirəm.

  Qonşu  Rusiya  kimi  ucu- bucağı  görünməz  ərazimiz  olsaydı , onda  köçüb şəhərə  getdiyimiz  kəndimizin  adını  belə  yadımızda   saxlaya  bilməzdik.

  Yer- yurd  adlarını  tanımadığımız  bir  yana, biz  heç  yazıçılarımızı, şairlərimizi, alimlərimizi, sərkərdələrimizi  belə  düz- əməlli  tanımırıq.

 ...Bir  dəfə  Azərbaycan  Tibb  Universitetinin  yanından  keçirdim. Məndən  qabaqda  küçəylə  ağ  xalatlı  bir  dəstə  tələbə  hay- küylə, mübahisə  edə- edə gedirdilər. Bir  neçəsi  böyük  sərkərdə, Azərbaycan  xalqının  yeganə  iki  dəfə  Sovet  İttifaqı  Qəhramanı  olan  Həzi  Aslanovun  əmək  qəhramanı , digərləri  isə  müharibə  qəhrəmanı  olduğunu  deyirdilər. Axırıncılar  H.Aslanovun  bu  adı  müharibədən  sonra  aldığını  sübut  etməyə  çalışırdılar.

  Bunu  eşidəndə  az  qaldım  havalanam. Heyim  olmadı  başıma  qapaz  salmağa.Ancaq  öz- özümə: "İlahi, biz  belə  gənclərlə  Biləcəridən  o  tərəfə  gedə  bilərikmi?" sualını  verdim. Yox, yox, qətiyyən  yox!!!

  Bölgəsini, şairini, alimini, sərkərdəsini...və s. tanımayan  bu  günki  Azərbaycan  gəncliyi  Nüşabə  Ələsgərlinin  "dost"larını, Rəqsanənin  itinin  adını, Aygün  Kazımovanın  Namiq  Qaraçuxurlu  ilə  neçə  dəfə  evlənib- boşandıqlarını, Məleykə  Əsədovanın  nə  vaxt  və  niyə  ərindən  imtina  etdiyini, Royanın   xalq qarşısında  neçə  dəfə  soyunduğunu  sənə  bitdə-bitdə  desin. Bu  günün  dahisini, sərkərdəsini  tanımayan  gənc  sabah  nəyi, kimi  ilə  öyünüb, fəxr  edəcək?!

    Bax, bu  sualın  cavabı  çox  ağırdı.

    Məhərrəm  Şəmkirli