Gözlədiklərimiz və gözləmədiklərimiz baş verir. İlk məqaləmizdən sonra Qafar Əliyevin və onun “qızğın” tərəfdarlarının narahatlıq keçirəcəklərini gözləyirdik. Amma narahatlıqlarını açıq formada birüzə verəcəklərini, hətta bir az da uzağa gedərək bizə qarşı təhdid, təhqir və şantaja əl atacaqlarını gözləmirdik. Müxtəlif mənbələrdən sifarişlərin göndərilməsi, redaksiyamıza açılan telefon zəngləri və baş verənlərlə bağlı məsləhətləşmələrin aparılması daxil olan məlumatlar sırasındadır. Bir daha əmin olduq ki, ölkədə həyata keçirilən inqilabi islahatlar, mövcud ictimai-siyasi şərait “feodal təfəkkürlü” insanları qəflət yuxusundan oyatmayıb. Beləliklə...

Azad Azərbaycan radiosunun və qəzetinin redaksiyasında əməkdaşlara maaş verilməsi prosesi, üzərində möhürü və digər rekvizitləri olmayan adi kağız parçası vasitəsilə həyata keçirilirdi. Əməkdaşlar sadəcə həmin kağız parçasına imza atmaqla işlərini bitmiş hesab edirdilər. Daha sonralar anlamağa başladıq ki, bu boyda radioda və qəzetdə qanunsuz olaraq fəaliyyət göstəririk. Yəni, əməkdaşların sosial müdafiə hüquqları, vergi ödəmələri barədə heç bir qeydiyyat aparılmırdı. Deməli, onlarla əməkdaşa gündəlik tələbatlarını belə ödəməyəcək qədər vəsaitlər verilirdi ki, jurnalistlər haqlı olaraq narazılıqlarını ifadə edirdilər. Təsəvvür edin ki, 2000-ci illərdə bəşəriyyət qloballaşmağa doğru gedir, beynəlxalq tələblərə uyğun media sisteminin yaradılması zərurəti ortaya çıxır, ölkəmizə Qarabağ boyda probleminin mövcudluğu və haqq səsimizin dünyaya çatdırılması istiqamətində yeni yanaşmaların tələb olunduğu bir zamanda, iqtidarı təmsil edən media qurumu Sovet dövründən qalma, köhnəlmiş və heç nəyə yaramayan primitiv siyasətlə idarə olunurdu. Beləliklə, bir müddətdən sonra Azad Azərbaycan radiosu fəaliyyətini dayandırdı. Bu o demək idi ki, orada çalışan əməkdaşlar iş yerlərini itirmək təhlükəsilə üzləşdilər. Yuxarıdan ayrılan pul vəsaitlərinin, aşağılarda çalışan sıravi əməkdaşlara qəpik-quruş şəklində çatdırılması bir çoxlarının illərdir fəaliyyət göstərdikləri iş yerlərini tərk etmələrilə nəticələndi. Təcrübəli, savadlı, perspektivli və ən əsası əqidələri saf olan bir çox jurnalistlər başqa qəzetlərdə və televiziyalarda iş yerləri taparaq, Azad Azərbaycan qəzetindən uzaqlaşdılar. Adıçəkilən qəzetin ictimai rəydə nüfuzunun aşağı olması, qəzetə rəhbərlik edən şəxslər barədə cəmiyyətdə mövcud olan mənfi imic artıq öz sözünü deməkdə idi. Azad Azərbaycan radiosundan gələn gəlirlərin kəsilməsi, eyni adlı qəzetdə pul və nüfuz uğrunda mübarizəni daha da kəskinləşdirirdi. Dövlətin ideoloji təbliğatından başqa, bu qəzetdə demək olar ki, hər şeylə məşğul olurdular. Təki pul olsun... Ötən məqaləmizdə qeyd etdiyimiz abunə kampaniyası adı altında “pul toplanılması” siyasəti özünün yeni mərhələsinə qədəm qoyurdu. Əslində, hər bir media orqanının abunə və reklamdan gəlir əldə etməsi normal və qanunidir. “Azad Azərbaycan”da isə ...