AZ
RU
Sözümlə özümə höpmuş kimiyəm
Qəlbimdir qaralan yaz buludu tək,
Kükrəyən könlümdə haya qarışır...
Üzülmüş ürəyin bir ümidi tək,
Körüyü basılır yelə alışır...
*****
Nədənsə könlümdən ağlamaq keçir,
Nə yaman çətindi alışıb coşmaq?
Çığırım, bağırım məcnun olum mən...
Divanə səhranı dolanmaq keçir...
*****
Qaysaqlı ürəyin yarası qopmuş,
Ağrısı könlümü kaman tək çalır.
Yaranın qoxusu canıma hopmuş,
Tələsən zamansa mənə əl çalır.
*****
Titrəyir vicudum körpə uşaq tək,
Olaydı qarşımda ana qucağı.
Ayları ötürdüm illər uzandı,
Mən niyə seçirdim küncü, bucağı?
*****
Bilmirəm, ruhumda nədir bu təlaş,
Sanki, öz içimdən qopmuş kimiyəm.
Qoparım bu köksü götür, apar as!...
Sözümlə özümə höpmüş kimiyəm...
Təranə Şəms.
(5).jpeg)
