AZ
RU
.jpg)
Cücülər və ağac
Sakit bir gün idi. Cavan ağac yatmışdı. Günəşin şuaları onu oyatdı. O, gərnəşərək gözlərini açdı. Gözlərini açanda gördüklərinə inanmadı. Bir topa cücü ona tərəf yaxınlaşırdı. Ağac cüclərin yaxınlaşdığını görəndə qorxmağa başladı. Cücülər ağacların ən böyük düşmənidir axı...Cücülərin kefləri kök olmasını görməmək mümkün deyildi. Axı onların artıq səhər yeməkləri hazır idi. Cücülər ağaca yaxınlaşanda ayaq saxladılar. Görülər ki, ağac gözlərini qıyaraq onlara təlaşla baxır. Onlar bir ağızdan soruşdular:
-Ay ağac sən nədən qorxursan? Axı sənin insanlara nə faydan var? Heç görürsənmi tutduğun yerin məsafəsi necə böyükdür?-- Baxın, mən danışım siz də qulaq asın: Bəlkə məni yeməkdən əl çəkərsiniz.
- - O bir az müşkül məsələdir! Amma nə isə, çalış ki, sözünü tez deyəsən.
- - Cücülər siz insanları tanıyırsınız?
- Cücülərin arasından biri qışqırdı:
- -Mən tanıyıram. Mən Kamil adlı bir oğlanla dostluq edirəm.
- - Lap yaxşı.Yəqin ki, onu meyvə yeyərkən görmüsən.
- -Hə...O, meyvəni çox sevdiyi üçün çox iştahla yeyir.
- -Bax, biz olmasaq o meyvələrdə olmaz.
- -Aaa...doğurdan?
- -Hə...siz nə ilə nəfəs alırsınız?
- -Əlbətdə ki oksigen ilə hava ilə.
- -Ay sağ ol!
- -Məlumunuz olsun ki, biz havanı pis maddələrdən təmizləyirik.
- -Aaaa...nə yaxşı.
- Cücülərin kraliçası dedi:
- -Ay, ağac qardaş üzür istəyirik. Sən ki, bizim havamızı təmizləyirsən, biz sənə qıya bilmərik.
- Sağ ol, ağac qardaş.
- Ağac dərindən nəfəs alaraq onu yaradan Allaha şükür etdi. Nuray Anarqızı
