Orta məktəbdə bir baməzə müəllimiz vardı.Yeni dərsi izah edəndə birdən qəfildən dayanar və üzünü bizə tutub soruşardı:-Uşaqlar,bilirsiniz nə var? Biz bir-birimizin üzünə baxar və xorla deyərdik:-Xeyir müəllim.Bilmirik, nə var? O,da şirin  bir təbəssümlə qımışar və deyərdi:- Dənizdə su var.

Yenixeber.org: Müəllimin bu cavabından sonra biz qəhqəhə çəkib gülərdik.Hər dəfə də özümüzü bilmiş kimi göstərərdik.

Qüş qanadlı illər uçub getdi və biz orta məktəbi bitirib hərəmiz bir tərəfə üz tutduq.Mən oxumaq üçün Bakıya gəldim.Ömrümdə birinci dəfə dənizi və o dənizin içində suyu gördüm.Boş vaxtlarımda imkan eləyib dənizin sahilinə gəllir,kükrəyib şahə qalxan dalğalarını,sahilə dəyən ləpələrini sey edirdim.Hətta Bakının istisindən pöşələləndə hərdən özümü verirdim Xəzərin qoynuna.Yaxşıca sərinləyirdim.

Aradan illər keçdi.Dünya dəyişdi,yetmiş il tərkibində sındırıldığımız,əzildiyimiz imeriya ilə savaşıb,qan töküb,can verib müstəqillik qazandıq.Və yetmiş il bəyənməyib,tənqid etdiyimiz bir cəmiyyətdə yaşavdıq.İnsanlar təbəqələşdi-ən varlılara və ən kasıblara bölündü.Onların aralarında olan sahə boş qaldı.Hərdən o vaxt sahilində sərbəst gəzdiyim,istədiyim yerində çimdiyim Xəzərin sahilinə gəlib,hündür hasarlarından baxmaq istəyirəm ki,görüm müəllimizin dediyi və mənim qabaqlar gördüyüm dənizdə su var,ya yox.Amma dənizi özəlləşdirənlərin sahil boyu çəkdikləri hasarlar boy vermir.

Məhərrəm Şəmkirli.