Yenixeber.org:  (Ardı)

Aradan xeyli ötdü. Heç nə dəyişmirdi. Nəhayət sürücü bilindi. Adı Rauf idi onun.

Rauf əhli kef böyümüşdü. Ailənin yeganə övladı idi. O, heç nə bilmirdi. Susdu. Xəyala daldı. Keçən cinayətləri fikirləşdi. Həmişə o, ərköyün olmuşdu. Əli pulla oynamışdı. Həmişə belə yaşayacağını güman edirdi. Bir gün o. Maşın istədi. Həmin arzusunu valideynlərinə bildirdikdə heç bir etiraz olmadı . Sanki belə lazımmış. Ertəsi gün atası Salman ona qırmızı “mersedes” aldı. Bu hədiyyə Raufu sevindirdi. Ürəyi güldü. İndi kef etməyə əla şərait yaranırdı.

Bir müddət keçdi. Fikior onu üzürdü. Yeni planlar düşünürdü. Bu onun həyatı idi. Kimsə buna qarışmırdı. Rauf bunu arzu etdi. Buna çalışdı. Bir az fikirləşdi. Dinmirdi. Nəhayət öz təbirincə desək şellənməyə başladı. Kef edirdi. Beləcə günləri keçirdi. Yaşayırdı. Belə keçirdi günləri. Eyş işrət adi hala çevrildi.

Həyatını belə qurdu.

Belə yaşayacaqdı.Sakit gün idi. Heç nə bilinmirdi. Maşını ora-bura səyirdirdi. Kef çəkirdi. Bu onu sevindirdi. Şadlıq edirdi.

Zaman keçdi. Belə davam edirdi. İndi də kef çəkəcəkdi. Maşını uzaqlara sürəcəkdi. İndi də bunu arzu edirdi. Yeni qızlarla tanış olacaqdı.

Bu onun ürəyindən idi. Evdən hazırlıqlı çıxmışdı. Kifayət qədər pul götürmüşdü. Pulu çox idi.Öz puluna güvənirdi. Pul gücünə hər şeyi həyata keçirməli idi. Planda bu vardı.

İşlə arası yox idi. Tənbəllik canını basdı.

-əşi, papa mama var də...

Hətta vaxtında oxumamışdı. Təhsili yox idi. Bunu özünə dərd də etmirdi. Buna alışıq idi. Fikiri bu idi. İstədiyi qədər kef çəksin... bir az ötdü. Sakitlıik idi. Kef çəkirdi. Buna alışdı. Zaman ötürdü. O, kefini çəkirdi.

Xəyala daldı. Fikirliydi. .Övladı haqda fikirləşirdi ata. Amma ananın vecinə deyildi. Həmişə balasını əzizləyirdi. Bu belə idi.İndi həmin anları xatırladı. Fikrə gedirdi.Heç nə dəyişmirdi. Dinmirdilər.onun eyiblərini bilirdilər. Kimsə heç nə demirdi.

Sakitlik idi. Belə keçdi. Onun üçün övladı önəmli idi. Onun keflə yaşamasını arzu edirdi. Ana balasını –Raufu ərköyün öyrətdi. Belə keçdi. Həyat davam edirdi.

O, kef edirdi. Lazımi pulu anası verirdi.

-Kef et.

Bunu deyirdi. Belə davam edirdi. Kef çəkirdi. Maşınla ora-bura şütüyürdü. Beləcə xeyli ötdü. Fikir onu üzürdü. Bir az ötdü. Ana övladını sevirdi. Çox istəyirdi. Beləcə davam edirdi. Kef çəkirdi. .Beləcə günü keçirdi.

Həyatı belə qurulmuşdu. Sakit gün idi.

Zaman keçdi.Rauf buna alışdı. Heç bir sənət öyrənmədi. Amma fələk onu valideynindən ayırdı.İsti yay günlərinin birində atası vəfat etdi.Bu ona ağır təsir etdi. Bir az ötdü. Fikirliydi. Neçə yaşayacağını düşündü. Çarə aradı. Zamana ehtiyac vardı. Ata vəfat etdi. Bununla da gənc Raufun qara günləri başladı. Vəziyyəti ağırlaşdı.Nə edəcəyini bilmirdi. İş aradı. Günəşli gün idi. Havalar istiləşirdi.

Zaman keçirdi. Hər şey dəyişdi.İndi Rauf sıxılırdı. Düşündü. Nə edəcəyini bilmirdi. Rauf indi sıxılırdı. Iş axtardı. Hələ də əməyi itirdi. Kimsəyə lazım deyildi. Rauf dinmirdi. Gözlədi. Həyatı puç olmuşdu. Kasıb idi. Bu onu üzdü. Sıxılırdı. Vaxt ötdü. Fikirliydi. Aradan xeyli ötdü. Rauf çıxış yolu axtardı. Amma çarə tapmadı. Fikirlər onu yorurdu. Hər yana getdi. Lakin onu “Sənətin yox” deyib geri qaytardılar. Əlacı kəsildikdə. Xalturaya başlamağı qərara aldı. Maşını yola sürüb saxladı. Müştəri gözləyirdi. Bu an ona bir nəfər yanaşdı.

-Salam.

-Salam.

Həmin kəs susdu. Əvvəl dinmirdi. Bir az ötdü. Dayandı.

Ardı var...

Azər Qaraqoyunlu