Həkimin taleyi

"Xeberinfo.com": (Ardı)

Artıq Firuz ağlayırdı. Gendən baxanbu kişinin dəli olduğunu sanırdı.

Deyirdilər:

-yəqin ki,dəlidir...

Lakin,kimsə bu kişinin başına nələrin gəldiyini bilmirdi. Bilən yox idi ki,o,nə hallara düşüb..Həkim isə ötən günlərin həsrəti iulə yaşamaqda idi. Halı və əhvalı hecç də yaxşı deyildi. Lakin yaşamağa məhkum idi Firuz..Artıq haldan da düşmüşdü. Həyatı açınacaqlı və dözülməz olmuşdu. Yazığı gələnlər ona qəpik və xırda –xuruş pullar verirdi. Bu isə həkimə ağır təsir etməkdə idi.Lakin o,dözürdü..Əks halda neyləyəcəkdi ki?!..Günləri küçələrdə keçirdi... Firuz küçələrdə yaşamalıydı. Tale ona belə yazı yazmışdı.Həkimin qəlbi sıxılırdı. Artıq həyatının bitdiyini duyurdu Sakit ola bilmir,ürəkdən sızıldayırdı. Artıq ailəsi üçün darıxırdı. O,tək yaşayacaqdı..Artıq qorxurdu...Ötən günlərini çox fikirləşirdi. Özü də bilmədən qorxurdu. Birdən-birə kişinin gözü doldu,onu ağlamaq tutdu. Lakin.bunu hiss etdirməməyə calışdı. Gözlənilməz idi bu..Qorxu çəkirdi...

Həyatı puç olmuşdu. Nə edəcəyi barədə fikirləşmək istəyirdi. Hər şeyin vaxtı vardı O,bunu bilirdi..Lakin indi nəyinsə fərqində deyildi..Daha həyat qurmayacaqdı..Səfil həyatı sürəcək,küçələrdə dolanacaqdı. Ürəyi əsirdi. Qorxurdu..Aradan xeyli keçmişdi. Həyatv davam edirdi. Çətinliklə olsa da

həkim yaşayırdı..yalnız öözünə ölüm istəyirdi..küçədəydi...küçədə yaşayırdı...

Həkim küçədə idi. Burada yaşamağa məhkum olmalıydı. Çünki ebvi dağılmışdı .Viranə qalmışdı, Bunda da özünü təqsirkar bilirdi. Bala dağı çəkilmişdi sinəsinə...Buna dözə bilməzdi...Qorxu hissi çəkirdi..O,daha yaşamaq istəməzdi. Xüsusilə bütün baş verənlərdən sonra. Həyatın sona çatdığını duyurdu. Çətinlik çəkirdi. Ürəyi sıxılırdı. Bir də tez-tez kiminsə ona sədəqə verməyinə dözə bilmirdi. Dəhşətlə həmin kəslərə baxır,sual ifadə edən nəzərlərini ona zilləyir,lakin heç nə deyə bilmirdi. Bu cür dolanmağa alışıq idi.. yaşamaq belə istəmirdi. Mənəvi sıxıntı çəkirdi, Keçmiş günləri yadına salır,kövrək hisslər yaşayırdı...”nə olub mənə?” deyə fikirləşirdi..

Firuz tənha olduğunu hiss edirdi...Həyatı bu cür keçirəcəkdi... Ömür boyu tənha yaşayacaq,bu cür həyat sürəcəkdi. Artıq həkimin kimi,kimsəsi yox idi. Küçə həyatı sürürdü...

Həmin an Həsən adlı başqa bir vəxzifə sahibinin övladı xəstələnmişdi. Ürəkdə yara açılmışdı. Vəziyyəti ağırlaşırdı. Həmin tifili hər yana aparmışdılar. Ancaq dərdinə əlac tapılmamışdı..Hər tərəfdə:

-Qardaş,əlacı yox –deyirdilər.

Həsən hər yandan əlini üzmüşdü..Uşağın öləcəyindən ehtiyat edirdi...O,hər tərəfə baş vurmuşdu.Əməliyyat edə biləcək əla həkim arayırdı. Nəhayət bir tanışı ilə məsləhətləşdi. Yaxşı bir söz eşitmək istəyirdi.Görüşdülər. Hal-əhval tutdular.

-necəsən?

-Pis..

-Nədən?

-Övlad xəstəliyi qəddimi əyib..

Dostu mütəəssir oldu. Həsənə təsəlli verdi:

-Darıxdırma ürəyini..Hər şey əla olar...

Həsən susub dinmədi..ətraf aləmə kədər hissi ilə baxdı..Övlad taleyi üçün narahat idi,həyəcanlanırdı. Həkim olduğu çağları yadına saldı. Nə qədər əməliyyat etmişdi. Nə qədər ümidsiz xəstəyə şə\fa diləmişdi..

Həsən övladının şəfa tapmasını arzu edirdi..dostu Nəcəflə görüşdü. .

Nəcəf onun ən mehriban dostu idi.Onlar arasında mehribançılıq və səmimiyyət yaranmışdı.

-Nə var?

-Övladım xəstə..

Nəcəf mütəəssir oldu. Dinmədi.Həsənin halına acıdı.İndi hər şey yaxşılığa doğru dəyişməyəcəkdi Firuz həyəcan keşirirdi. Neyləyəcəyini ,necə yaşayacağını bilmirdi. Artıq depresiyaya düşmüşdü..Daha sevimli işinə qayıda bilməzdi.

Həsən övladının əməliyyatı üçün çalışırdı.Həkim tapmalı idi. Həmişə bunu istəyirdi...Firuz barədə də eşitmişdi.. Nə zamansa onunla görüşməyi istəyirdi.

Haqqı ilə uşağını əməliyyat etdirməliydi. Buna hazır idi. Firuzun sorağı ilə hər tərəfə getmiş,baş vurmuşdu. Ondan xəbər gözləmişdi.

Nəhayət Firuzun bir vaxtlar işlədiyi xəstəxananı tapmışdı..Bütün bu işləri yeganə övladının sağlamlığı naminə etmişdi.”Təki oğlum sağalsın..”deyə düşünürdü. Firuzla görüşəcəkdi. Ona ürək- dirək verəcək,əməliyyata razı salacaqdı. Onu tapmaq hələlik müşgülə çevrilmişdi.Bu məqsədlə hər yana baş vurdu. Nəhayət xəstəxananı tapdı. Həkim haqqında öyrənmək istəyirdi.Ora-bura vurnuxdu...İndi bunu istəyirdi.. Firuz əla həkim olmuşdu.Ancaq içgiyə meylliyi onun evini yıxmışdı.Həsən bu haqda da eşitmişdi.Görüşəcəkdi..Bir neçə gün keçdi...Həsən fikirli idi...Övladının taleyi Həsəni qorxudurdu. Nəyin bahasına olursa Firuzu razı salacaq,əməliyyatı ona etdirəcəkdi.Bu qəti qərarı idi atanın. Qətiyyətli idi...

Həsən Firuzun son iş yerinə gəldi.Firuz haqda xəbərin ünvanı buradan çıxacaqdı. “Hər şey əla olar.”Deyə fikirləşirdi. Xəstəxanaya daxil olub bir başa baş həkimin kabinetinə yollandı..Baş həkimlə görüşüb göstərilən yerdə əyləşdi..Hər ikisi susdu.bu sükunət bir müddət davam eylədi.. Baş həkimlə görüşdü.

-Necəsən?

Baş həkim ona baxdı. Bu şəxsin niyə gəldiyini xatırlamağa çalışdı. Ona diqqətlə nəzər saldı..

Həsən:

-Salam.-dedi.

“əleyk “aldıqdan sonra əyləşdi.Bir qədər baxışdılar.

-Buyurun,mənə görə qulluq.

-Mən Firuz həkimlə görüşmək istərdim..

Firuzun adını eşitdikdə baş həkimin üzü səyridi. Xeyli özünə gələ bilmədi. Araya sakitlik çökdü. Kimsə dillənmədi. Handan-hana baş həkim soruşdu:

-Məqsədinizi bilmək olar..?

-Oğlum xəstədir. Onu əməliyyat etdirəcəm...

Baş həkim donuxdu.Heç nə söyləmədi.

-Nə oldu sizə?