"Xeberinfo.com":  Kiçik bir şəhərdə yoxsul ürəyitəmiz bir kişi yaşayırdı.Həmin kişinin adı Şamxal idi. Odunçuluqla çörək pulu qazanan kişi hər kəsin hüsn-rəğbətini qazanmışdı. Həyatından razı olan Şamxal kişi həyatında nəyinsə çatmadığını hiss edirdi. Yalnız ailə xoşbəxtliyi yox idi. Lakin ürəyi istədiyi xanımı tapmırdı. Bu haqda düşünürdü.

Bu anlarda həmin şəhərin digər hissəsində Şəfqət xanım yaşayırdı. Onun əri Kazım ən əclaf insan kimi tanınmışdı. Hələ bu zamana qədər bir nəfərə yaxşılıq etdiyini görən olmamışdı..Ər-arvad cürbəcür pis işlərlə məşğul olurdularr.Şəfqət xanım kişiləri də əyləndirir,bunu özünə fəxr sayırdı.

   Bir gün Şəfqət xanım hamilə olduöunu başa düşdü. Ərindən buna görə ehtiyat etməyə başladı.Hər şeyin bircə andaca bitdiyini duydu. “Kazım məsələni bilsə nə olacaq?”.Bunu fikirləşirdi...Nəhayət ki,qərar verdi.Həmin körpəni atmaq..Elə yerə atsın ki,heç kəs bunuduymasın..Uşaöın dünyaya gəldiyi gün onu götürüb meşəyə apardı.Və ormanlıöa tulladı...

Bu an Şamxal meşəyə gəldi. Elə yenicə işə başlamışdı ki yaxınlıqda uşaq səsi eşitdi. Körpə ağlayırdı. Şamxalın körpəyə ürəyi yandı. Cəld ona yaxınlaşdı.

-Can can.

Uşağa ürəyi yandı Beləcə uşağı evə gətirdi. Onu rahatladı Özü də uşaöın yanında oturdu.Uşaq rahatlaşdı..

Aradan illər ötdü.Uşağın adını Şənlik qoydular. Qız öz istedadı ilə seçilirdi. Hər bir sakinin hüsn- rəğbətini qazanırdı. İstedadlı idi.

Bir gün uşaqlar həyətdə idilər Şənlik onlar üçün əyləncə təşkil edirdi. Bu anbir qadın onlara yanaşdı.

-Qızım,adın nə?

-Şənlik...

-Gözəl istedadın var. Kluba gedək..

Şənlik onunla kluba getdi. Klub müdiri lylə görüşdü

-Adın nə?

-Şənlik..

-Yaşın ?

-12

-şənlik ,oxu..

Qızın çıxışları bəyənildi. Onu işə qəbul etdilər..

Axşam Şamxal yorğun işdən gəldi. Onu qarşılayan qızı:

-Ata,klubda işləyıəm..

-Lap əla...

Ancaq Şamxal fikirli idi. İstəyirdi ki qızının məsrəfini özü qarşılasın..Bu haqda düşünürdü..Ancaq qızı fikrindən döndərə bilməyəcəkdi. Ürəyində Şənliyə haqq qazandırırdı. Çox düşüncəliydi..Bir müddət keçdi .Kişi fikirli idi.Nədən narahat olduğunu bilmirdi. Həyəcan keçirdi....Ata qızı üçün narahat idsi.Lakin bunu üzə vurmurdu. Sakitcə fikirləşdi. Bir qədər ötdü.Şamxal heç nə demirdi. Daha heç bir söz demirdi...

Şənlik işə başladı. İlk zamandan hər kəsin hüsn –rəğbətini qazandı. Çalışqanlığı ilə hər kəsin hörmətini qazandı. Dinmədi...Atası indi çox fikirli və düşüncəli idi. Həyəcandan dili söz tutmurdu. “Demək.qızım körpəlikdən zəhmətə alışacaq...” .Bunu fikirləşirdi.

 Ata indi cürbəcür xəyallar qururdu.Nəyi isə götür- qoy edirdi, Həyəcan Şamxalı bürüyürdü..Ancaq heç nə söyləmək arzulamırdı...Bütün ümidini o,Şənliyə bağlamışdı. Qız  “odunçu qızı”ləqəbi ilə tanınırdı.Yəqin hər şey uğurlu və davamlı olacaqdı..Bir müddət keçdi. Kişi xəyaldan ayılmamışdı.Elə hey nəyisə fikirləşirdi. Beləcə nəqədər keçdiyi bilinmədi. Ata-bala susurdular. Hərə öz aləminə qapılmışdı....Hələ heç nə bilinmirdi.Şamxal kişi qızı haqqında fikirləşirdi.Qızının gələcək taleyi atanı nigaran qoyurdu.

-Nə olub?

-Gələcəyin məni narahat edir..

-Nədən?

-Sanki qəlbim çırpınır...

Şənlik susur,atasına deməyə söz tapmırdı.

Nəhayət gözlənilən gün gəlib çatdı. Qızcığaz mədəniyyət sarayında işə başladı..Elə ilk gündən hər kəsin dərin məhəbbətini və alqışını qazandı. Bunu bacardı.Ən ağır və ən çətin işlərin öhtəsindən uğurla və müvəffəqiyyətlə gəlib alqışlar qazanmağa vərdiş etdi. Beləcə günlərui və saatlarını başa vurdu..Yavaş- yavaş hər şeyə alışdı. Artıq Şənliyin həyatı büsbütün dəyişdi.. 

Ardı var...

Azər Qaraqoyunlu