Hekayə

"Xeberinfo.com":  Qış  yaman  sərt  gəlmişdi. Qar- çovğun  göz  açmağa  imkan  vermirdi. Rafiqin  peçə   qoyub  yandırmağa  həyət- bacasında  bir  çöpü  də  yox  idi. Uşaqlar  bütün  günü  soyuqdan  yorğanın  altından  çıxmırdılar. Ona  görə  də  Rafiq  balta, kəndir  götürüb  yaxınlıqdakı  meşəyə  yollandı. O, meşəbəyi  Muxtarın  da  yaxşı  yeyib- içən  olduğunu bilirdi.Ona  görə  də  yüngülvari  hazırlıq  görmüşdü. Əslində  meşədən  quru  çör-çöp  kəsməyə  "hazırlıq"  lazım  da  deyildi. Amma  hamı  Muxtarın  nəfsinin  iti  olduğunu  bilirdi.

   Kəndir  çiynində, balta  əlində  Rafiq  dərəylə  üzü  yuxarı  qalxırdı  ki, harda  quru  ağac  görsə  kəsib  yaxşı  bir  sürütmə  düzəldib  aparsın. Ağaclar  yarpaqlarını  tökdüyündən  və  budaqların  üstünün  qarla  örtüldüyündən  Rafiq  quru  ilə  yaşı  ayrıd  etməkdə  çətinlik  çəkirdi. Bəzən  quru  bilib  balta  vurduğu ağac  yaş  çıxırdı  və  bu  yerdə  öz-özünə: Əlin  qurusun  Rafiq, korsan?  Bu  cavanı  niyə  yaraladın, bu  soyuqda  onun  yarasını  kim  sarıyacaq?- deyə  özünü  danlayırdı. O  dərə  yuxarı  bir  az  da  qalxıb  "novlu"  bulağın  yanından  ətrafa  baxdı  və  yaxınlıqda  qurumuş  iri  bir  ağac  gördü. Sevindi, çiynyndəki  azuqəni  və  kəndiri  yerə  qoydu. Başladı  qurumuş  ağacı  kəsməyə. Elə  ağaca  bir,  iki  balta  vurmuşdu  ki, meşəbəyi  Muxtar  başının  üstünü  kəsdirdi. salam  kalamsız:

-Ə,bu  meşəni  niyə  qırıb  talayırsan? Məyər  yiyəsi  ölüb?

Rafiq  eşitdiyi  səsə  əlini  saxladı, çevrilib  arxaya  baxdı. Meşəbəyi  Muxtarı  gördü, baltanı  yerə  dirəyib  dizini  yerdən  qaldırdı:

-Salam  ay  Muxtar, nə  var. nə  yox?- deyə  onun  kefini  soruşdu. Muxtar  Rafiqin salamını  belə  almadan,  onu  özünün  əməl   etmədiyi  qanunla  hədələdi.

- Bilirsən  ağac  kəsməyin  cəzasını?- deyə  Rafiqə  bir  az  da  yaxınlaşıb  soruşdu.

- Niyə  bilmirəm  a  Muxtar, uşaq- zad  deyiləm  ki? Birdə  mən  yaş  ağacı  kəsmirəm  ki, quru  ağacı  kəsirəm. Mən  bilən  quru  ağacı  kəsməyə  görə  də, qanunda  cəza  maddəsi  yoxdur.

  Muxtar  səsini  bir  az  da  qaldırıb, Rafiqin  üstünə  yeridi:

- Ə,sən  mənə- 20  il  meşəbəyi  işləyən  Muxtara  qanun  dərsi  keçəcəksən?    

Rafiq  gördü  ki, Muxtarı  sakitləşdirmək, yola  gətirmək  çətinləşir, başladı  söhbətin  səmtini  dəyişməyə.

- Ay  rəhmətliyin  oğlu, nə  tutmusan  qanunun  yaxasından? Vallah, tam  qanunla yaşasaq   beş  gülük  dünyada   yediyimiz- içdiyimiz  burnumuzdan   gələr  ki. Bir  də, qanunu  hər  yerdə  işlətməzlər. Məsəl  üçün  dərənin  içində, "novlu" bulağın  başında  qanun  yox, yaxşı   yemək- içmək  olar. Allah  bərəkət  versin, yemək- içmək  də  ki, var. Əli  boş  gəlməmişəm.

   Muxtar  Rafiqdən  "yemək- içmək  də   ki, var" kəlməsini  eşidəcək  köpü  yatdı, yumuşaldı, sınayıcı  tonla:

-Bu  soyuqda, çölün  düzündə  yemək  hardandı  ə?

   Rafiq  tazyanəni  sarı  simə  vaxtında  vurmuşdu. Muxtarım  necə  əyyaş , bir  qədəh  arağa  mənliyini, şərəfini  itirməyə  belə  hazır  olduğunu  hamı  kimi  Rafik də  bilirdi. Ona  görə  özündən  razı  halda:

- A  Muxtar, məni  heç  də  ədəb- ərkansız  adam  bilmə. Sənin  hüzuruna  başıxamırlıyla, qızardılmış  beçəylə  gəlmişəm. Yaxın  dur, köməkli  çır-çırpıdan bir  ocaq  çatıb  rahat. buğlana- buğlana  bu  füsünkar  yerdə  dünyanın  beş  günündən  birini  yola  verək- deyə  danışığına  poetik  cümlələr  qatdı.

  Ocaq  çırtha-çırtla  yanırdı. Rafiqlə  Muxtar  isti  ocağın  qırağında  badə  tokkuşdurdular  sağlıq  sağlıq  üstündən  deyildi,hamsı  da  meşəbəyinin  sağlığına.   İçəridən  tut  arağının, çöldən  də ocağın  istisi  Muradı  hallandırmışdı. Bütün  noqsanlarına  baxmayaraq  Muradın bir  gözəl  xasiyyəti  vardı  elə  ki, dilinə  "ceyran  südü"  dəyirdi  olurdu  quzu  balası. Böyüyə, kiçiyə  mehirbanlıq, səmimiyyət  göstərirdi. İndi  də  olmuşdu  "quzu  balası". Rafiqə  mehirbanlığını  göstərirdi. Son  çappa  stakanı  başına  çəkdi. Kefi  durulmuş  meşəbəyi   baltanı  götürüb,  cavan  bir  palıdın  yanına  gəldi.  Əliylə  dibindəki  qarı  yer  bərabəri  sildi,  dizini  yerə  qoyub  hayxırıb  əlinə  bir  lomba  tüpürdü  və  bir-birinə  sürtüb  baltanı   götürüb  cavan  palıdı     kəsməyə  başladı. Rafiq  ona  mane  olmaq  istədi, amma  bacarmadı. Çox  keçmədi  ki, palıd  şapıltıyla  yerə  gəldi. Murad  qarı  eşələyib  xəzəl  tapdı  və  kötüyün  üstünə  tökdü  və  qalib  biri  kimi:

- Bax, ağacı  belə  kəsərlər- deyib  kəsdiyi  palıd  kimi  özü  də  qarın  üstünə  düşdü. Rafiq  cəld  baltanı  salafan  torbaya  qoyub  ağzını  bağladı.Muxtarı  orda  qoyub  yığdığı  quru  ağacları  bağlayıb  evə  yollandı.

  Aradan  iki  gün  keçmişdi  ki, Muxtarı  rayon  polis  şöbəsinə  çağırdılar. Vəzifə  səlahiyyətlərini  aşdığına  və  cavan  palıd  ağaçını  kəsdiyinə  görə  işdən  azad  elədilər  və  yüksək  məbləğdə  cərimə  kəsdilər.Maddi  dəlil  kimi  ortada  balta  və baltanın  sapında  əl  izləri  vardı. Bu  dəfə  özüdə  bilmədən  böyük  səhv  edib  ağacı  özü  kəsmişdi.

Məhərrəm  Şəmkirli